หมาข้างถนน

"หมาข้างถนน"

ข้าเป็นหมาข้างถนนคนดูหมิ่น 

พลัดหลงถิ่นดิ้นรนทนอาศัย 

เศษอาหารจานเหลือไล่เลียไป 

แย่งให้ได้หนีให้ไวก่อนใครรู้

ไร้หมู่มิตรญาติสนิทชิดสัมผัส 

ไร้มนุษย์โอบรักรัดน่าอดสู

ไร้ที่พักหลักแหล่งหลบศัตรู 

ไร้เตียงหรูกรงทองของโอชา

แต่ถามข้าลำเค็ญเข็ญใจไหม 

ที่ข้าไร้เรือนหลังคาอนาถา

ขาดคนใคร่ปราณีมีเมตตา 

ขาดมารยาประจบให้คนจูง

ท่านลองพิศพุดเดิ้ลเดินมานั่น 

ขนเป็นชั้นชูเชิดโชว์เสียงสูง

ดั่งเจ้าหญิงหยิ่งผยองพญายูง 

นำหน้าฝูงสุนัขพันธุ์เพดดิกรี.....

ตุ๊กตาน้อยเตาะแตะชิวาวา 

เจ้าเกิดมาเป็นของเล่นคนมีศรี

อ้อนออดเขาให้สนใจไล้ลูบที 

พอเขาหน่ายมิใยดีไล่เตะเอา

เจ้าชิสุดุดุจสิงห์วิ่งเข้าขู่ 

ขนยาวฟูดูเฉลียวโฉมเฉลา

เป็นสุนัขชั้นสูงยุ่งไม่เบา 

ดูมันเห่าเสียงว่างเปล่าดีแต่งาม

วิ่งแซงหน้าเหลอหลาหมาฮัสกี้ 

หน้าตาดีมีกำลังใช้ลากหาม

ถูกเขาเรียกหลอกสั่งต้องฟังตาม 

ห้ามเถียงถามเลี้ยงเพียงเสริมเพิ่มศักดา

ท้ายขบวนแลบราดอร์เดินเชื่องช้า 

เดินนำหน้าจูงมนุษย์ภาระหนา

ต้องทำดีเชื่อเชื่องและเป็นตา 

บนสี่ขาแบกรับใช้ “น้ำใจ” คน

.....อันหมาฝูงสูงศักดิ์ที่มักหยิ่ง 

ถามเจ้าจริงเจ้าสุขแท้แน่กี่หน

ถูกกักขังบังคับรับเท้าคน 

หมายของตนกินถ่ายฉี่เท่านี้ฤๅ

ดูอย่างข้าถึงท้องร้องใจกลับอิ่ม 

ด้วยได้ชิมทิพยรสความโสดซื่อ

อิสระไร้ภาระคล้องรัดมือ 

ปราศปลอกคอรั้งยื้อให้เทียมดิน

ไม่ต้องแกล้งแสร้งสนให้คนรัก 

ไม่ต้องเลียทายทักให้คนถวิล

ไม่ต้องถูกผูกจำให้มีกิน 

ไม่ต้องสิ้นศักดิ์ศรีให้คนเชย

เกิดเป็นหมาริมทางอย่างตัวข้า 

ออกค้นหาผจญภัยอย่างผ่าเผย

ซึ่งความหมายตามสายลมรำเพย 

ขุดหาเฉลยที่ซ่อนไว้ใต้ทางดิน

ตามข้ามาสิ......

๕ มิถุนายน ๒๕๕๗ 

เคมบริดจ์